به اعتقاد اکوفمینیست‌ها میان مسائل زنان و مشکلات طبیعت نوعی ارتباط و تناسبوثیق وجود دارد. برخی از آنها نظیر فرنسواز دوبون، رزماری رویتر و مری دیلی معتقدند یکی از عوامل ستم بر زنانو تخریب طبیعت، فرهنگ مردسالاری و تسلط مردان بر تمامی امور است. به ادعای آنان، الهیات مردسالارانه کتب مقدس، فرهنگ مردسالاری را تقویت و نهادینه کرده، اختیار امور زنان ازجمله حفظ یا سقط جنین را به مردان سپرده است تا زنان را زیر سلطه و نظارت خود نگه دارندکه موجب ظلم جنسیتی به زنان شده است. به‌علاوه عدم جواز سقط جنین برای زنان به دلیل افزایش جمعیت که از سوی ادیان مقدس تبلیغ و ترویج می‌شود، موجب تخریب بیشتر منابع طبیعی شده، به محیط زیست آسیب می‌رساند. آنان دفاع از جواز سقط جنین را به منظور مبارزه با سلطه مردان بر زنان و طبیعت ضروری دانسته‌اند. هدف مقاله حاضر بررسی و نقد ادله این طیف از اکو فمینیست‌های رادیکال درباره جواز سقط جنین به روش تحلیلی و علّی است. در نقد ادعای آنان به نادرستی ادعای سقط جنین به دلیل احترام به طبیعت یا روحیه طبیعت دوستی همه زنان پرداخته می‌شود، همچنین ادعای جواز سقط جنین به دلیل حق تصمیم‌گیری زن و آزادی مطلق و حداکثری برای زنان نقد می‌گردد؛ به‌علاوه ضمن بیان ارزش ذاتی حیات انسان در الهیات قرآن کریم به ارزشمندی حیات جنین نیزپرداخته می‌شود.
