در جوامع غربی به‌موازات گسترش نگرش‌‌های فردگرایانه، گرایش به داشتن فرزند کمتر شده است؛ زیرا فرزندان به‌طور طبیعی محدودیت‌‌ها و فشارهای روانی و اقتصادی متعددی را به خانواده تحمیل می‌کنند و درنتیجه به عاملی مؤثر در کاهش رضایت زناشویی مبدل شده‌‌اند که این امر موجب افزایش خانواده‌‌های بدون فرزند در جوامع صنعتی شده است. در مقابل، توصیه‌های دینی دربردارنده راهکارهایی هستند که اسلام از راه آنها کوشیده است فرزندان را به‌جای آنکه عاملی برای سرخوردگی و نارضایتی والدین باشند، به عاملی برای افزایش رضایتخاطر آنان و درنتیجه تحکیم پیوند زناشویی تبدیل کند. در آیین اسلام، وجود فرزندان مایه خیرات و برکات دنیوی و اخروی برای والدین است و آنها به هر دلیل، نباید خود را از این بهره‌مندی محروم سازند. در این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی، دیدگاه‌های اسلام و فمینیسم در موضوع تولید مثل و فرزندآوری با هم مقایسه شده و سپس چالش‌های اخلاقی فمینیسم برای خانواده در این موضوع و راهکارهای اسلام برای حل آنها بررسی شده است.
