انسان معاصر که در عرصه‌های معرفتی به‌دلیل گسست‌ها و خلأهای پیش‌آمده دچار سرگردانی اخلاقی گردیده، به‌دنبال یافتن معنای زندگی در معاشرت‌های اجتماعی است. اخلاق معاشرت یکی از ساحت‌های اخلاق کاربردی است که در گستره مسئولیت در مقابل دیگران معنا می‌یابد؛ ساحتی که بیانگر وظایف اجتماعی انسان در قبال همنوعان خویش است. دولت مهدوی بنابر نص صریح احادیث عهده‌دار اکمال اخلاق است که نمود اصلی آن با توجه به این دست احادیث، با فضای عمومی جامعه مرتبط است. در این پژوهش تربیت اخلاقی و عدالت‌ورزی ـ به‌عنوان دو متغیر اساسی حکومت دینی ـ ازجمله مباحث مربوط به اخلاق معاشرت مهدوی است که در سخنان معصومین مورد توجه قرار گرفته است. در پژوهش پیش‌رو پس از تحلیلی درباره مکتب جامعه‌گرایی غرب، اخلاق معاشرت و انواع مسئولیت، به صورت مورد پژوهی دو مسئله تربیت اخلاقی و عدالت‌ورزی بررسی خواهد شد.
