دین به عنوان مجموعهای از باورها، بینشها و رفتارها بر اساس نیازهای فطری انسان شکل میگیرد. این باورها و نگرشها میتوانند به مثابه اصلیترین عامل در تأمین بهداشت روانی فرد نقشآفرینی میکنند که مهمترین آنها کسب آرامش روحی و روانی در ارتباط انسان با خداست. امر نزولی بودن آرامش، مسیر بودن آرامش برای نیل به هدف، و در مراتب بودن آرامش در دنیا و آخرت و اولویتبندی ارزشی آن به عنوان مشخصههایی است که این مقاله برای آرامش بر میشمرد. توجه به تعالی ایمان از طریق جهانبینی ایمانی، یاد خدا، و انس با قرآن همچنین استفاده از ظرفیت اخلاق به ویژه صفاتی چون بخشش، خوشبینی، قناعت، صداقت، خوشخلقی، تنوع معقول در زندگی و بذلهگویی از راهکارهای کسب آرامش است. توجه به رویدادهای طبیعی و استفاده صحیح از مواهب الهی مثل نعمت شب و روز، آسمان و زمین در این جهت موثر است.