دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (2181 مشاهده)
هدف این پژوهش تبیین جایگاه تکریم در تربیت اخلاقی و تحلیل چگونگی سازوکار تأثیر آن در رشد اخلاقی در دوره کودکی است. این پژوهش با استفاده از روش‌های توصیفی، تحلیلی و استنتاجی به واکاوی متون اسلامی و تربیتی در رابطه با تکریم پرداخته است. نتیجه بررسی‌ها گویای آن است که تکریم از جهت آنکه سبب ایجاد احساس ارزشمندی می‌گردد زمینه شکل‌گیری خود پنداره مثبت در دوره کودکی می‌گردد. و خودپنداره مثبت عامل پذیرش ارزش‌های اخلاقی، تکلیف پذیری در برابر خدا، قانون‌پذیری در رابطه با جامعه و شجاعت و مسئولیت‌پذیری در دوره‌های نوجوانی وجوانی است. برای عملیاتی کردن اصل تکریم در اولین مرحله توانمندسازی مربیان و والدین، براساس مثلث افکار، احساس و رفتار است که ازجمله مهم‌ترین توانمندی‌های مربیان در سطح شناختی، انتظار واقع‌بینانه داشتن و در سطح عاطفی، پذیرش و عاطفه مثبت و در سطح رفتاری تعامل مثبت با توجه به ابعاد رشدی است.
