در این تحقیق، ضمن شناخت و تبیین معیار اخلاقی مقوله طنز، ایراداتی از قبیل عدم سازگاری طنز با برخی منهیات اخلاقی بررسی و پاسخ داده می‌شود. به کارگیری ابزارهایی همچون مبالغه که منجر به دروغ‌گویی می‌شود، کنایه و استهزاء، کودن نمایی، تشبیهات توهین آمیز، تخریب شخصیت و سایر سازنده‌هایی که در طنز وجود دارد، مورد اشکال و انتقاد اخلاقی قرار گرفته و بررسی می‌شود. همچنین بیهودگی، خنده مذموم، غلطیدن به ورطه بی‌محتوایی و القاء عدم وجود آزادی‌های اجتماعی از اشکالاتی است که به نتایج طنز گرفته می‌شود. با تبیین معنای اصطلاحی طنز امروزی و توجیه و پیراستن آن از اشکالات اخلاقی، زمینه استفاده موجه‌تر و مؤثرتر از آن در جامعه دینی فراهم می‌گردد.
.jpg)
