دانشیار گروه مبانی نظری اسلام دانشگاه معارف اسلامی، قم، ایران.
چکیده: (663 مشاهده)
زیربنای اخلاق اسلامی در تعامل نیکو با انسانها به مسئله مهم کرامت برمیگردد. شایستگی احترام و خوشرفتاری با دیگران ریشه در تکریم ذاتی انسانها دارد. این امر مهم به عنوان مبنا در اخلاق اسلامی مورد توجه جدی نصوص دینی و سیره و رفتار معصومان^ قرار گرفته است. مقاله حاضر با بهرهگیری از رویکرد کیفی و با روش تحلیلی ـ توصیفی به تحلیل سیره رضوی در این زمینه میپردازد. یافتههای تحقیق ما را به این نتیجه میرساند که مهمترین مسئله در سیره امام رضا× تأکید بر کرامت انسانی است و این امر تفاوتی در نوع انسانها ندارد. از این مسئله، فروعاتی نشأت میگیرد که رعایت و تحقق آنها در راستای اخلاق توحیدی به خداگونهگی جامعه ایمانی و تشبه به انسان کامل در پرتو صفات اخلاقی میانجامد. زمینهسازی رشد اخلاقی در میان پیروان اهلبیت با تخلق به اخلاق الهی در این مکتب پایریزی شده که با شناخت آنها میتوان زیست اخلاقمدارانه جامعه دینی را مورد محک قرار داد. با استمداد از روایات و سیره عملی رضوی به تبیین اصول اخلاقی در سیره رفتاری امام رضا× این نگاشته را به سامان میرسانیم.
Rajabi A. The ethical principles of dealing with fellow human beings in the life of Imam Reza (AS) with an emphasis on the issue of dignity. پژوهشنامه اخلاق 2024; 17 (64) :61-84 URL: http://akhlagh.maaref.ac.ir/article-1-2363-fa.html
رجبی ابوذر. اصول اخلاقی رفتار با همنوعان در سیره امام رضا ع با تاکید بر مسئله کرامت. پژوهشنامه اخلاق. 1403; 17 (64) :61-84