ژرفاندیشی در آموزههای دینی، حکایتگر ظرفیتها و ظرافتهایی معنایی و مبنایی در حوزه اخلاق است. این فرضیه، در مقابل ایدهای مطرح است که اخلاق دینی یا اسلامی را گزارههایی بیمعنا قلمداد کرده و بر اخلاق انسانی پای فشرده و تفاوت چندانی را میان اخلاق دینی با دنیوی (سکولار) قائل نیست. نوشتار فراروی با مسئله قرار دادن وجوه تمایز اخلاق اسلامی، به تمایزات معنایی، مبنایی و کارکردی پرداخته و با توجه به خاستگاه شیعی منابع، بهنوعی، نموداری از وجوه تمایز اخلاق شیعی به تصویر کشیده است. روش تحقیق، از نوع اِسنادی کتابخانهای و با رویکرد تحلیل محتوا است.