تبیین ماهیت انسان و ویژگیهای لازم او برای عملکرد اخلاقی، یکی از مهمترین مباحث برای دستیابی به یک نظریه اخلاقی است. سیدمرتضی بهعنوان یکی از بنیانگذاران کلام شیعه که آوردگاه اصلی مباحث نظری عالمان پیشین است، دیدگاهی جسمانگارانه به انسان داشته که طبیعتاً در ارائه نظریه اخلاقیاش تأثیرگذار است. این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی و براساس اطلاعات کتابخانهای ضمن بررسی و نقد حقیقت انسان از دیدگاه شریف مرتضی و تشریح ویژگیهای انسان در نگرش وی تأثیرات آن را در اخلاق مورد واکاوی قرار داده است و نظریه وی درباره الزام اخلاقی که همان وظیفهگرایی فضیلت محور باشد را به اثبات رسانده است.