ظهور پدیده بلندمرتبهسازی و درنتیجه بلندمرتبهنشینی در دهههای اخیر در کشور جمهوری اسلامی ایران چالشهای اخلاقی و زیست محیطی فراوانی را برای شهروندان ایرانی بهوجود آورده است. معضل بلندمرتبهسازی و چالشهای آن ریشه در فرهنگ غرب دارد علاوه بر بههمزدن بدنه و کالبد شهرها، عوارض بسیاری را برای زندگی شهرنشینی جوامع بههمراه داشته است. این درحالی است که کشور ایران این ظرفیت و استعداد را دارد تا همانند گذشته با ساخت مسکن ویلایی مناسب، خود را از بلندمرتبهسازی رها کند. این مقاله با هدف آگاهی بخشی به آحاد جامعه درخصوص تأثیرات اخلاقی پیدا و ناپیدای بلندمرتبهنشینی، تلاش کرده تا با روشی توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانهای و اسنادی، ضمن معرفی برخی چالشها و آسیبهای اخلاقی ناشی ازآنها مانند محرومیت از مواهب طبیعی و امکانات رفاهی همچون نور طبیعی، هوای سالم و فضای کافی و ...، با استفاده از آیات و روایات اهلِ بیت× اصول معماری اسلامی در ساختوساز را مورد توجه قرار دهد.