«اخلاق تفسیر» یکی از شاخههای دانش اخلاق و متعلَّق اخلاق کاربردی است. مسئله پژوهش حاضر، ترسیم قلمرو معرفتی «اخلاق تفسیر» در «مطالعات قرآنی» است. اخلاق تفسیر بهعنوان شاخهای از اخلاق کاربردی، هویت میانرشتهای دارد. از طرفی به دانش اخلاق، بهمثابه یک نظام معرفتی [رشته] متعلق است و ازجهتدیگر، به گستره معرفتی تفسیر تعلق دارد. ازآنجاکه این دانش نوظهور به اندازه کافی رشد نکردهاست و تعین معرفتی نیافتهاست، نشاندادن جایگاه و قلمرو معرفتی اخلاق تفسیر در دانش اخلاق و مطالعات قرآنی میتواند ما را در تبیین روش و جنس پژوهش و بایستهها و الزامات روششناختی و معرفتشناختی آن یاری کند. نتیجه پژوهش آن است که اخلاق تفسیر سه حوزه کنشی (عملِ تفسیر)، فرایندی(فرایند تفسیر بهمثابه پژوهش) و دانشی (گستره معرفتی علم تفسیر) را شامل میشود. نیز براساس ساحتهای سهگانه مطالعات ناظر به فهم و تفسیر قرآن، اخلاق تفسیر در سه سطح پیشاتفسیر، فرایند تفسیر و پساتفسیر (فراورده تفسیر) قابل بررسی است.