این مقاله سعی دارد به روشی تحلیلی، هستیشناسی صدق در منظومه فکری آیت الله جوادی آملی را ترسیم نماید. هستیشناسی مورد نظر در این مقاله، هستیشناسی بهمعنای خاص آن در حوزۀ علم کتابداری (دانششناسی) است. به این معنا که مفهوم صدق و مفاهیم مترادف و هم ریشه آن و نیز نوع ارتباطات این مفهوم با سایر مفاهیم، از میان حدود شصت اثر از آثار این عالم وارسته، واکاوی شده و تبیین گردیده است. حاصل آنکه در دیدگاه علامه جوادی آملی مفهوم صدق، علاوه بر کاربرد معنایی خاص (صدق در اخبار) در معنای جامع (انشائیات، وجوب و امتناع تکوینی یعنی بود و نبود حقیقی و بود و نمود) نیز بهکار رفته است و در هندسه معرفتی وی، مفهوم صدق بهصورت مجزا از سایرمفاهیم درنظر گرفته نشده و پیوستاری از ارتباط با مفاهیم متعددی نظیر حق، تکوین، ملائکه، روح انسانی، فطرت انسانی، دین حق، آزادی و حریت، عقل و انسان کامل است.