|
بررسی مسئله تأثیر نسبیت فیزیکی بر اخلاق
|
مهدی بهشتی   |
| دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات |
|
|
چکیده: (1773 مشاهده) |
تا اواخر قرن نوزدهم، فیزیک نیوتنی حاکم بلامنازع جهان علم بود. نیوتن معتقد بود مکان، زمان، حرکت و جرم اجسام مطلقند و نسبیت در آنها راه ندارد؛ اما با آغاز قرن بیستم، نخستین جرقه‌های فیزیک نسبیت و کوانتوم، فیزیک نیوتن را مورد تردیدهای جدی قرار داد. در این میان، برخی از فیلسوفان علم و فیزیک‌دانان قرن بیستم که متأثر از دو انقلاب نسبیت و کوانتوم در فیزیک نوین بودند، ادعا کردند که با سقوط فیزیک کلاسیک نیوتنی که داعیه‌دار قطعیت و جبر در نظام طبیعت است، نه‌تنها اختیار و انتخاب آزاد آدمی تضمین می‌گردد، ارزش‌های اخلاقی نیز تابع زمان و مکان شده، قطعیت و شمول خود را از دست می‌دهند. بنابراین در این دیدگاه، اخلاق نیز همچون فیزیک جدید، نسبی می‌باشد.
در این نوشتار، ابتدا با شرح و توضیح جداگانه نسبیت در فیزیک و اخلاق، حالات ممکن میان این دو برشمرده شده و سپس این ادعا نقد شده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: اخلاق، فیزیک کوانتوم، اصل عدم قطعیت، نسبیت. |
|
|
متن کامل [PDF 241 kb]
(812 دریافت)
|
نوع مطالعه: نظری |
موضوع مقاله:
فرا اخلاق(با رویکرد اسلامی)
دریافت: 1399/10/30 | پذیرش: 1392/4/10 | انتشار: 1392/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
