استادیار پژوهشکده فلسفه و کلام پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
چکیده: (686 مشاهده)
ایزوتسو شکر را در قرآن با ایمان مترادف دانسته و راینهارت با توجه به تقابل شکر و کفر در قرآن، آن را دلیل بر الزام اخلاقی دانسته است. گر چه اصل ادعا، مبانی و دلایل ایشان با اشکالاتی مواجه است؛ اما توجه آنها به تضاد شکر و کفر در قرآن، راهبردی مبنی بر پیوند شکر و ایمان و فضیلت اخلاقی شدن ایمان ارائه میدهد. بر اساس تحلیل لفظ شکر در قرآن و آیات آنکه در مقابل با کفر قرار گرفته و اشاراتی که در کلام مفسران و اندیشمندان اسلامی آمده، لازمه شکر نعمتهای مادی و دنیوی، شناخت منعم و استفاده از نعمتها در مسیر خواست الهی است که نتیجه آن ایمان است؛ نیز لازمه شکر نعمت هدایت انسان به دین، بهرهگیری از این هدایت و ایمان آوردن به خدا است و انکار خداوند در واقع ناسپاسی در مقابل نعمتهایی است که قابل انکار نیست. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است.
akbarian M. A Study on Some Orientalists’ Views concerning the Virtue of Gratitude in the Quran and its Relation to the Moral Property of Faith. پژوهشنامه اخلاق 2022; 15 (57) :49-68 URL: http://akhlagh.maaref.ac.ir/article-1-1849-fa.html
اکبریان سیدمحمد. بررسی دیدگاه برخی خاورشناسان در موضوع فضیلت شکر در قرآن و رابطه آن با اخلاقی بودن ایمان. پژوهشنامه اخلاق. 1401; 15 (57) :49-68