|
بررسی جایگاه ایثار در نظریه خودگرایی روان‌شناختی و ارزیابی آن با آموزه‌های اخلاقی قرآن
|
اکبر عروتی موفق   |
| دانشیار گروه معارف اسلامی دانشگاه بوعلی سینا. |
|
|
چکیده: (1421 مشاهده) |
خودگرایی روان‌شناختی[1] از مباحث مهم علم‌النفس اخلاقی و به عنوان نظریه‌ای در باب انگیزه‌های رفتار آدمی بشمار می رود. براساس این نظریه، هدف غایی تمامی رفتارهای آدمی از جمله ایثار، خوددوستی است. با توجه به اهمیت ایثار در اخلاق اسلامی در این مقاله که به‌روش توصیفی ـ تحلیلی به نگارش درآمده، جایگاه ایثار در نظریه خودگرایی روان‌شناختی بررسی شده و با آموزه‌های اخلاقی قرآن مورد ارزیابی قرار گرفته است. منحصر دانستن انگیزه‌های آدمی در انجام افعال، به خوددوستی و تفسیر خودخواهانه داشتن از ایثار در نظریه خودگرایی روان‌شناختی، از نگاه تک‌ساحتی به انسان و تقلیل ارزش‌های والای انسانی در حب ذات به معنای مادی آن در زندگی سرچشمه می‌گیرد در حالی که آموزه‌های قرآنی، منشأ وانگیزه افعال متعالی و ارزشمندی همانند ایثار را منِ ملکوتی انسان دانسته است. از نظر قرآن کریم ایثار با انگیزه وصول به کمالات متعالی و کسب رضایت حق‌تعالی و نائل‌شدن به مقام قرب‌الهی صورت می‌پذیرد نه صرفا برای آسودگی خاطر و آرامش فرد ایثارگر.
|
|
| واژه‌های کلیدی: ایثار، خودگروی روان‌شناختی، آموزه‌های اخلاقی، قرآن. |
|
|
متن کامل [PDF 353 kb]
(477 دریافت)
|
نوع مطالعه: کاربردی |
موضوع مقاله:
اخلاق کاربردی(با رویکرد اسلامی)
دریافت: 1400/12/4 | پذیرش: 1400/4/10 | انتشار: 1400/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
