در نسبت سنجی علم اخلاق و فقه از حیث منبع در بعضی منابع مشترک میباشند. مثل قرآن، سنت و عقل البته با تفاوتهایی در میزان، شیوه برداشت و نحوه مواجه شدن با این منابع. علم اخلاق و کلام در منبع قرآن، سنت و عقل مشترک هستند ولی شهود به عنوان منبع علم اخلاق میباشد که در علم کلام کاربرد ندارد. علم اخلاق از حیث روش، خلأیی که تاکنون در اخلاق وجود داشته و آن عدم کاربست روش اجتهادی و استنباط عالمانه در گزارههای اخلاقی است، باید مورد توجه قرار گیرد. و پیشنیازهایی از جمله قواعد اصول اخلاقی منضبط و دقیق مربوط به اخلاق، شبیه علم فقه باید تدوین شود. البته با توجه به تفاوت روش کار با منابع، اهداف این دو علم و توجه به سنخ مسأله، فرقهایی در روش اجتهاد و نتیجهگیری از منابع در پی خواهد داشت. در علم کلام هم با توجه به رویکردها، مسائل، مخاطب و اهداف این علم، روشهای مختلفی در استدلالها مورد توجه قرار میگیرد. از جمله روش عقلی، نقلی و حتی تجربی و تاریخی. اما عمده روش علم کلام عقلی، نقلی است و کار اصلی هم بر عهده عقل است.