فرا اخلاق به مبادی تصوری و تصدیقی علم اخلاق می‌پردازد و چهار مبحث ذیل را در برمی‌گیرد: معناشناسی اخلاق، معرفت شناسی اخلاق، هستی شناسی اخلاق و مباحث منطقی. یکی از موضوعات فرا اخلاقی، مباحث منطقی است که به استنتاج مفاهیم و گزاره‌های اخلاقی می‌پردازد؛ بنابراین، رابطه باید و هست در دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی در زمره مباحث منطقی فرا اخلاق است که کمتر نوشته‌ای به آن پرداخته است. نویسنده در این مقاله درصدد است تا دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی درباره ارتباط جمله‌های اخلاقی را با یکدیگر و با جمله‌های غیراخلاقی تبیین و بررسی کند. ایشان جمله‌های اخلاقی را اعتباری مبتنی بر واقعیت، انشایی، استدلال پذیر و یقینی می‌داند. اما به نظر می‌رسد یقین و تصدیق مربوط به عقل عملی و نظری در دیدگاه آیت‌الله جوادی متفاوت باشد؛ زیرا ایشان عقل عملی را مربوط به عمل و محرک و عقل نظری را مدرِک می‌داند. با بررسی دیدگاه آیت‌الله جوادی آملی مشخص می‌شود این دیدگاه نسبت به دیدگاه‌های متناظر که جمله‌های اخلاقی را انشایی می‌دانند، انسجام بهتری دارد، اما جمع انشایی بودن جمله‌های اخلاقی به بیانِ ایشان و برهانی و یقینی دانستن آنها غیرممکن به نظر می‌رسد.