در متون اسلامی آموزه‌هایی مشخص در زمینه اخلاق کسب و کار مشاهده می‌شود، که توجه و التزام به آنها مورد تأکید قرار گرفته است. این آموزه‌ها هر چند ریشه در باورها و اعتقادات فعالین اقتصادی (اعم از بخش خصوصی و دولت) دارند. اما بنظر می‌رسد در بسیاری از موارد می‌توانند تحت شرایطی تقویت گشته و یا تضعیف شوند. در این رابطه می‌توان به قابلیت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات اشاره نمود. بدین معنا که به نظر می‌رسد هر چه در یک اقتصاد کاربردهای این فناوری (بویژه در زمینه هایی چون تجارت الکترونیک، بانکداری الکترونیک، دولت الکترونیک و امثال آن) بیشتر نهادینه گردد می‌توان انتظار داشت که بسترهای اخلاق مدارانه مدنظر اسلام در فضای کسب و کار بیشتر تأمین گردد که در این رابطه می‌توان به مصادیقی چون شفافیت، نبود رانت (اطلاعاتی)، وجود دولت پاسخگو، کاهش نکول و غرر در معاملات و امثال آن اشاره نمود. بحث فوق موضوع مقاله حاضر می‌باشد. بدین منظور مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی ـ توصیفی ضمن پرداختن به مفاهیم اولیه در زمینه تعامل سه حوزه: «فناوری اطلاعات و ارتباطات»، «اخلاق» و «فضای کسب و کار» به بررسی قابلیت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات در ارتقاء فضای کسب و کار کشور از منظر اخلاقی می‌پردازد. نتایج حکایت از آن دارد که می‌توان انتظار داشت که با نهادینه شدن کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، بستر مناسبی جهت دستیابی به بخش قابل توجهی از ملاحظات اخلاقی اسلام در فضای کسب و کار فراهم گردد.