|
تبیین کارکردهای تباکی و تحلیل شبهه جواز ریا
|
اسحاق آسوده   |
| دانشگاه جهرم |
|
|
چکیده: (4681 مشاهده) |
در منابع اسلامی توصیه شده است که اگر در عبادات و سوگواری اهل‌عصمت× گریه و بکاء مقدور انسان نبود، حالت گریه یا تباکی گرفته شود. مسئله این نوشتار بعد از تحلیل مفهومی، دسته‌بندی روایات و تبیین فلسفه و کارکردهای تباکی، بررسی جواز آن از منظر علم اخلاق است و اینکه در سوگواری حسینی ریا را مستثنی نموده و حتی جایز شمرده‌اند، چه اندازه وثاقت داشته و آیا شبهه ریای در عبادات در این مسئله موضوعیت می‌یابد یا خیر؟ با پژوهش صورت گرفته، به‌دست می‌آید که ریا در همه عبادات، از‌جمله عزاداری معصومین مردود بوده و نیت خالصانه شرط قبول فعل می‌باشد و تباکی که نوعی ایفای نقش و مدیریت باطن از راه ظاهر است، غیر از ظاهرسازی دروغین می‌باشد. این تظاهر مقابل اخلاص و مترادف با ریا نیست، بلکه ظاهر در برابر باطن است و اگر فعلی نمود خارجی و بیرونی یافت، لزوماً از آن ریا فهمیده نمی‌شود.
|
|
| واژه‌های کلیدی: تباکی، اخلاق عزاداری، سوگواری امام حسین علیه السلام، گریه، اشک |
|
|
متن کامل [PDF 329 kb]
(986 دریافت)
|
نوع مطالعه: کاربردی |
موضوع مقاله:
اخلاق کاربردی(با رویکرد اسلامی)
دریافت: 1397/4/28 | پذیرش: 1398/11/6 | انتشار: 1399/2/21
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
