|
اخلاق نیکی‌محور مدنی مبتنی بر محبت و [نوع] دوستی از منظر نصیرالدین طوسی
|
فرشته ابوالحسنی نیارکی   |
| استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه مازندران |
|
|
چکیده: (710 مشاهده) |
مسئله این جستار بررسی جایگاه محبت و دوستی، در اخلاق اجتماعی از منظر نصیرالدین طوسی است. طوسی جامعه را دارای هیأتی مجزا و مستقل از مجموعه‌ای از افراد می‌داند که دارای خصوصیاتی متفاوت از افراد است. دستیابی به سعادت مدنی یا کمال جامعه‌نگر که غایت سیاست مدن طوسی است، نیازمند نوعی وحدت، یگانگی و تألف است که افراد جامعه را در ارتباط با هم بسان یک شخص واحد گرداند. اشتیاق به این تألف، محبت نام دارد. طوسی محبت را به عنوان نوعی نظریه نیکی‌محور، در جایگاهی جامعه‌نگر در رشد اخلاق اجتماعی الگوسازی می‌کند تا آنجا که حتی عامل و یا دلیل تنوع مدینه‌ها نزد وی، چگونگی تألیف جامعه براساس نوع محبوب است. ذومراتب بودن محبت، براساس تنوع امر محبوب (فضیلت یا غیر آن از منافع و لذتها)، به تنوع مدینه نزد او منجر می‌شود. در این جستار، مطابقت نظریه محبت طوسی، با نظریه غایت‌گرایانه دیگرگروی و نوع‌دوستی سنجش شده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: خواجه طوسی، محبت، دوستی، مدینه، نوع دوستی، اخلاق نیکی محور |
|
|
متن کامل [PDF 291 kb]
(401 دریافت)
|
نوع مطالعه: نظری |
موضوع مقاله:
اخلاق هنجاری(با رویکرد اسلامی)
دریافت: 1400/5/23 | پذیرش: 1400/8/10 | انتشار: 1400/8/10
|
|
|
|
|
|
