تبری به‌عنوان عنصر مکمل تولی، آموزه‌ای اساسی در دین اسلام و مانند تولی به‌مثابه روحی فراگیر بر تعالیم تشیع است. به‌دلیل کم‌توجهی به جایگاه برائت، این آموزه مورد بی‌مهری و در معرض چالش‌های اخلاقی قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای‌که آن را تهدید‌کننده آزادی، مانع رشد، عامل تنفر، و برهم‌زننده مدارا و برادری معرفی کرده‌اند. موضوع این تحقیق، بررسی جنبه‌های چالشی و پیامدهای معضل‌گونه تبری برای اخلاق است. هدف این مقاله نیز ارائه راه‌های برون‌رفت از چالش‌های طرح‌شده است. فرضیه نخستِ تحقیق، آن است که تبری از جهت نظری و نیز در مرحله اجرا و عمل، با فرمان‌ها و توصیه‌های اخلاق اسلامی تنافی ندارد. فرضیه دوم، نقش تبری به‌مثابه یک اصل راهبردی در پیشگیری از آسیب‌ها و آلودگی‌های اخلاقی و تربیتی است. فرضیه سوم، کارآمدی و اثربخشی تبری در آراستگی فردی و اجتماعی به نیکویی‌های اصیل اخلاق دینی است. بر اساس این فرضیه‌ها که با روش تحلیل منطقی ـ انتقادی بررسی می‌شود، تبری، آدمی را از موانع آزادی و رشد رها می‌سازد؛ میان دوستان خداوند محبت و مدارا ایجاد می‌کند؛ و زمینه برادری را فراهم می‌سازد.
Hedayati M, Sajedi S J. The function of Tabari in the atmosphere of moral coexistence and the challenges ahead. پژوهشنامه اخلاق 2024; 17 (63) :3-3 URL: http://akhlagh.maaref.ac.ir/article-1-2116-fa.html
هدایتی محمد، ساجدی سید جعفر. کارکرد تبری در فضای هم‌زیستی اخلاقی و چالش‌های پیش رو. پژوهشنامه اخلاق. 1403; 17 (63) :3-3
.jpg)
