مقاله حاضر، تحلیلی محتوایی از نگاه هفت دین زنده جهان (یهودیت، مسیحیت، اسلام، بودا، هندو، کنفسیوس و زرتشت) به قاعده زرّین است. این قاعده در نگاه ادیان، شامل مؤلفه‌هایی چون «خود»، «دیگری» و «پسندیدن» است که با نگاه به روابط بین‌شخصی، از متدینان به هر یک از ادیان، عمل به آن مطالبه شده است. نگرش مطلوب ادیان، خود را در وضعیت وجودیِ دیگری دیدن یا از منظر دیگری به رفتار خود نگریستن بوده است. توجه به مؤلفه‌های مختلف این قاعده در گزارش ادیان، به ویژه مؤلفه «دیگری»، نشان می‌دهد که از منظر ادیان، مراعات قاعده زرّین صرفاً در برابر هم‌کیشان نیست و این قاعده در تراز یک قاعده همگانی و جهان‌شمول و صرف‌نظر از کیش و آئین خاصی، از سوی ادیان توصیه شده است