استادیار گروه کلام اسلامی، مجتمع آموزش عالی بنتالهدی، جامعه المصطفی| العالمیه، قم، ایران
چکیده: (11 مشاهده)
خواجهنصیرالدین طوسی، ازجملهی بزرگترین اندیشمندان؛ و اخلاق ناصری، مشهورترین رساله در حکمت عملی اسلامی است که در سنت فلسفی مشایی شناخته میشود. برخی پژوهندگان، راهیابی عرفان به مبحث کمال و استکمال انسان در این کتاب را مطرح نمودهاند. این نوشتار، فراتر از این، بهدنبال پاسخ بدین سؤال است که آیا/چرا اخلاق ناصری، اخلاق عرفانی است و محتوای عرفانی آن چگونه قابل معرفی و تبیین است. این مسئلهی تصدیقی (دربرابر تصوری) از نوع استدلال و توجیه (دربرابر تعلیل و تبیین) -که در زمرهی هل بسیط، لِم اثبات و هل مرکب از مطالب ششگانه قرار میگیرد- با روش اسنادی و توصیفی-تحلیلی بررسی شده است. نوشتار حاضر، برپایهی چارچوب مفهومی عرفان و اخلاق و بهویژه اخلاق عرفانی، به پرسش دربارهی عرفانیبودن اخلاق ناصری، پاسخ مثبت داده و محتوای عرفانی کتاب را در مبادی (علمالنفس)، مقاصد (فضایل اخلاقی) و برخی مسائل (اخلاق و تدبیر منزل و سیاست مدن) آن معرفی و تبیین نموده است.