استادیار گروه معارف اسلامی دانشکدۀ فنی و مهندسی گلپایگان
چکیده: (1783 مشاهده)
توجه زیاد به ترویج اخلاق حرفهای در دو دهۀ اخیر در ایران، حاصلی بیش از نگاه ابزاری و تزیینی سازمانها و ادارات دولتی به اخلاق نداشته است. در این مقاله با روی آوردی میانرشتهای به بررسی چرایی این مسئله پرداختهایم. تجربۀ اجتماعی و تاریخی نشان میدهد که غفلت از اهمیت و نقش قدرت مدیریت، مهمترین عامل این ناکامی است. این امر ریشه در تعلیمات برخی عرفا و اخلاقیون در توجه افراطی به آفات فردی قدرت و غفلت از آثار مثبت و اجتماعی آن دارد. نگرش منفی مسیحیت به قدرت، زمینهساز توجه افراطی «نیچه» به آن و انکار دین گردید. اسلام با واقعبینی به نقش ابزاری قدرت مدیریت در اصلاح سازمانها و جوامع نگریسته و تکامل فردی و معنوی انسان را در متن زندگی اجتماعی او میداند. با این نگاه، تحصیل و حفظ جایگاه مدیریت برای افراد شایسته لازم و بخشی از فرایند تکاملی آنان است و انعطاف در برخی ارزشهای فقهی و اخلاقی ابزاری، جایز و گاهی واجب است.